ШАҲРИ ДУШАНБЕ ДАР МАСИРИ РУШДИ УСТУВОР

Мувофиқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи рӯзҳои ид” ҳамасола шанбеи сеюми моҳи апрел “Рӯзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон - шаҳри Душанбе” бо шукӯҳу шаҳомати хоса таҷлил карда мешавад.

 

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд намуда буданд, ки шаҳри Душанбе ҳамчун маркази маъмурии мамлакат ва оинаи миллати соҳибтамаддуни тоҷик ба ҳисоб меравад. Имрӯзҳо шаҳри Душанбе ба маркази бузурги сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоию фарҳангии Тоҷикистони соҳибистиқлол мубаддал гардида, дар заминаи татбиқи саривақтӣ ва самарабахши дастуру супоришҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба яке аз шаҳрҳои зебо ва муосир табдил ёфтааст. Душанбе ҳамчун маркази давлати соҳибистиқлоли тоҷикон рисолати хешро ҷиҳати рушди самтҳои мухталифи ҳаёти мамлакат муваффақона иҷро намуда, солҳои охир таҳти роҳбарии Раиси шаҳр муҳтарам Рустами Эмомалӣ дар масири рушди устувор қарор дорад.

 

Дар васфи шаҳри Душанбе зиёиёни кишвар асарҳои гуногуни пурмуҳтаво эҷод намуда, ба гулгулшукуфон ва ҳамешаҷавон будани он ишора мекунанд. Воқеан шаҳри Душанбе дар ҳаёт ва сарнавишти миллати тоҷик ҷойгоҳи хоса дошта, шӯру шавқи ҷавонӣ ва даврони тиллоии ҷавонони кишвар маҳз дар ҳамин шаҳр мегузарад. Таҳлили афкор ва андешаи сокинону меҳмонони шаҳр аз он шаҳодат медиҳад, ки имрӯзҳо Душанбе ҳамчун пойтахти кишвар ба як шаҳри зебо, амн ва гулгулшукуфон табдил ёфта, барои зиндагӣ ва кору фаъолият муҳити беҳтаринро фароҳам сохтааст.

 

Бо назардошти маркази сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангӣ будан солҳои охир дар шаҳри Душанбе як қатор тадбирҳо роҳандозӣ гардиданд, ки барои рушди устувори шаҳр заминаи мусоид фароҳам овардааст. Таҳлили нишондиҳандаҳои рушди иқтисодиву иҷтимоии шаҳри Душанбе аз он шаҳодат медиҳад, ки менеҷменти баландсифати шаҳрдорӣ ва рушди энергетикаи сабз боиси ташаккули экосистемаи муосири он гардидааст. Таҳия ва татбиқи чорабиниҳои самарабахш имконият доданд, ки шаҳри Душанбе дар як давраи кӯтоҳ симои зоҳирӣ ва инфрасохтори худро куллан таѓйир дода, ҳамчун мисоли равшани инъикоси рушди иқтисодиву иҷтимоии Тоҷикистони соҳибистиқлол баромад кунад.

 

Мувофиқи арзёбии пажӯҳишгоҳи амрикоии «Gallup» Ҷумҳурии Тоҷикистон дар раддабандии он дар байни 142 давлати ҷаҳон мақоми аввалро ишѓол намуда, шаҳри Душанбе бошад, ба даҳгонаи шаҳрҳое шомил аст, ки амнияти шаҳрвандон таъмин аст. Дастоварди мазкур натиҷаи заҳматҳои шабонарӯзии роҳбарияти олии давлат ва шаҳри Душанбе буда, дар ин замина ҳар як фарди соҳибфарҳанги кишвар бояд дар ҳифз ва рушди пойтахти кишвари азизамон саҳмгузор бошад.

 

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни вохӯрӣ бо фаъолони шаҳри Душанбе иброз доштанд, ки агар мо давлати соҳибистиқлол ва озоди худро дӯст дорем, дар навбати аввал бояд пойтахти онро ободу пешрафта гардонем, барои рушди он аз тамоми имконияту захираҳои мавҷуда истифода барем ва исбот намоем, ки воқеан миллати тамаддунсозу фарҳангӣ, ободгару шаҳрсоз ва шаҳрнишину шаҳрдор ҳастем.

 

Вобаста ба ин, таҳти сарварии Раиси шаҳр муҳтарам Рустами Эмомалӣ солҳои охир инфрасохтори иқтисодӣ ва иҷтимоию фарҳангии шаҳр навсозӣ шуда, шумораи зиёди бино ва иншооти таъиноти гуногун бунёд гардиданд.

 

Бояд тазаккур дод, ки солҳои соҳибистиқлолӣ шаҳри Душанбе ба таври бесобиқа рушд карда, ба яке аз шаҳрҳои зеботарини минтақа табдил ёфтааст.

 

Имрӯз ҳар як фарди кишвар бо ифтихор номи Душанберо ба забон оварда, пойтахти кишвари маҳбуби мо боиси ифтихори хурду бузурги мамлакат мебошад. Дар ин росто ҳар як сокини пойтахт ва шахси огоҳ бояд дар ҳифзу нигаҳдорӣ ва эҳтироми арзишҳои шаҳрдориву шаҳрнишинӣ пешсаф бошад.

 

Рӯзи пойтахти Ҷумҳурии Тоҷикистон - шаҳри Душанбе муборак бошад, ҳамватанони азиз!

 

Маркази матбуоти Агентӣ.

Чоп намудан E-mail

Наврӯзи ҷаҳонӣ муборак!

Наврӯз аз зумраи идҳое мебошад, ки онро мардуми тоҷик дар қатори дигар халқу миллатҳо бо шукӯҳу шаҳомати хоса таҷлил менамояд. Наврӯзро соли нави мардуми ориёитабор маънидод намуда, он ҳар сол бо муҳаббату самимият пешвоз гирифта мешавад. Чуноне ки аз номи он бармеояд, Наврӯз маънии “рӯзи нав” - ро дошта, дар ибтидои соли нави хуршедӣ таҷлил мегардад. Наврӯз ҷашни фарорасии баҳори нозанину зиндашавии табиат, оғози кишту кор ва айёми баробаршавии шабу рӯз аст.

        

Наврӯз яке аз ҷашнҳои бостонии қавмҳои ориёинажод буда, ба иттилоои сарчашмаҳои таърихӣ ин иди суннатии мо аз давраҳои хеле қадим ҷашн гирифта мешавад. Наврӯз то ба давраи дини Зардуштӣ ҳам таҷлил гардида, иди баҳору шукуфоӣ ва зиндашавии табиат мебошад. Фалсафаи Наврӯз нафақат зиндашавии табиат, балки як воқеияти зиндагӣ аст, ки дар ҳамин рӯз таҳаввулоти бузурге ба вуҷуд меояду табиат эҳё мешавад. Ба гуфти бузургони гузаштаамон, Наврӯз ҷавоншавии табиат аст.

        

Вақте таърихи пайдоиши ҷашни Наврӯзро саҳифагардон мекунем, ҳақиқате бароямон равшан мешавад, ки ин анъана ба донишҳои қайҳоншиносии ниёгони мо пайванди ногусастанӣ дорад. Дар замонҳое, ки ҳанӯз таҷҳизоту василаҳои ногузир ба хотири мушоҳида ва омӯзиши сайёраҳо вуҷуд надоштанд, гузаштагони мо тавонистанд, замони баробар шудани шабу рӯз ва оғози соли нави хуршедиро ба гунаи дақиқ муайян кунанд. Ба тарзи дигар, метавон ба хулосае расид, ки нахустин рӯзи дунё ба айёми Наврӯз монанд аст ва ҳисоби замон аз ҳамин нуқта бояд шурӯъ шавад. Бешак, бехато шинохтани давраи пурраи гардиши Замин дар атрофи Офтоб нахустин ва муҳимтарин бозёфт дар боби кайҳоншиносӣ аст ва ин дастовард маҳз ба ниёгони мо тааллуқ дорад.

        

Ҳаким Умари Хаём дар «Наврӯзнома» роҷеъ ба бунёд гузоштани ҷашни мазкур чунин навиштааст: «…аммо сабаби ниҳодани Наврӯз он будааст, ки чун бидонистанд, ки офтобро ду давр бувад, яке он ки ҳар сесаду шасту панҷ рӯз ва рубъе аз як шабонарӯз ба аввали дақиқаи Ҳамал боз ояд, ба ҳамон вақту рӯз, ки рафта буд, бад-ин дақиқа натавонад омадан, чи ҳар сол ва муддат ҳаме кам шавад. Ва чун Ҷамшед он рӯзро дарёфт, Наврӯз ном ниҳод ва ҷашн ойин овард ва пас аз он подшоҳон ва дигар мардумон бад-ӯ иқтидо карданд.»

        

Абурайҳони Берунӣ дар китоби «Ат-тафҳим» маънии Наврӯзро ин тавр шарҳ додааст: «Наврӯз чист? Нахустин рӯз аст ва Фарвардинмоҳ ва аз ин ҷиҳат Рӯзи нав ном карданд, зеро ки пешонии соли нав аст.»

          

Дар таърихи фарҳанги мардуми ориёитабор ҳеҷ як анъана ва расму ойине чун ҷашни хуҷастапай ва фархундаи Наврӯз азизу арҷманд нест. Наврӯз пайвандгари насли имрӯз бо расму ойин, арзишҳои миллӣ, меҳру садоқат ва анъаноти ниёгон мебошад. Ин аст, ки ҳар сол он бо тамоми шукуҳу шаҳомати хоса пешвоз гирифта мешавад ва дар ҳар гӯшаи ҷумҳурӣ бо оростани оинҳои идонаи наврӯзӣ онро бо рӯҳияи тозаву фараҳмандӣ истиқбол мегиранд.

        

Бо омадани Наврӯз хонаҳоро тозаю озода мегардонанд, ҳафтсину ҳафтшин омода менамоянд. Деҳқон ба кишту кор оғоз мекунад. Киштукор кардани замин маънии зиндагии навро дорад. Ҳамин аст, ки фарҳанги ҷашни Наврӯз дар тафаккури мардум як такопӯ ва ҷустуҷӯи фарҳангиро ба вуҷуд меорад. Наврӯз хоси мавқеи ҷуғрофии мо мебошад. Агар дар дигар минтақаҳои ҷаҳон сардӣ бошад, дар мо фасли баҳор асту мавсими таҷлили ин иди накӯст. Омадани ин рӯз ба зиндагии мо таровату нафосати тоза мебахшад.

        

Гарчанде ҷашни Наврӯз ва ойину маросимҳои он дар тӯли таърих борҳо ба тағйиру дигаргуниҳо мувоҷеҳ шудааст, аммо мардуми ориёӣ дар ҳама замонҳои душвору пур аз ҷангу офатҳо аз таҷлили ин ҷашни зебои ниёгон даст накашидаанд. Имрӯз ҳам гулгардонӣ, суманакпазӣ, пухтани хӯрокҳои наврӯзӣ, сайри наврӯзӣ, оштикунонӣ, бузкашӣ, хондани таронаҳои наврӯзӣ маъмулу машҳуранд.

        

Яке аз хусусиятҳои дигари асосии фарҳангии ин ҷашн аз он иборат аст, ки дар ин айём шабу рӯз баробар мешавад. Пас аз он шабҳо кӯтоҳу рӯзҳо дарозтар мешавад, то инсон бештар меҳнату эҷод намояд.

        

Агар ниёгони мо ин ҷашни бузургро бунёдгузорӣ кардаанд, дар давоми садсолаҳои баъдӣ моро зарур омад, ки барои посдорӣ ва нигаҳдории ин мероси шойгон пайваста ҷонбозиҳо кунем. Чунки дар фарозу фуруд ва гардишҳои ҷодаи таърих нерӯҳои шумқадам борҳо толош карданд, ки ин сипари беқиёсро аз дасти мо бигиранд. Мехостанд, бо баҳонаи мамнуъ эълон кардани ҷашни Наврӯз дороиҳои фарҳангии моро ба кӯйи нобудӣ бикашанду бинои ҳуввияти миллии тоҷиконро зеру забар намоянд.

        

Боиси ифтихор аст, ки бо ташаббусҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2009 ҷашни Наврӯз бо қарори ташкилоти Созмони Милали Муттаҳиддоир ба масъалаҳои таҳсилот, илм ва фарҳанг ба феҳристи осори фарҳангии инсоният ЮНЕСКО шомил гардид ва дар таърихи 23 феврали соли 2010 дар ҷаласаи 64-уми Ассамблеяи генералии СММ қарорномаи “Рӯзи байналмилалии Наврӯз” ба тасвиб расид. Бобати ба тасвиб расидани ин қарордоди барои мардуми ориёитабор хеле фараҳбахш саҳми Пешвои муаззам миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле калон аст.

        

Дар даврони Истиқлол Наврӯз бо шукӯҳу шаҳомати тоза ҷашн гирифта мешавад ва суннатҳои милливу бостонии мо, ки дар вуҷудамон нуҳуфтааст, аз нав эҳё мегардад. Ин як эҳтиром ба фарҳангу тамаддуни миллат ва ба забону ҳастии миллат аст. Бо ҳамин ҷашнгирии ин ид мардум ба худогоҳиву худшиносӣ бештар мерасанд. Фалсафаи Наврӯз ҳам дар ҳамин нуҳуфтааст. Ҷашне, ки таъриху зиндагӣ ва фарҳанги моро ба мардуми ҷаҳон муаррифӣ менамояд. Аз ин рӯ, ҷашнгирии Наврӯз на ба ҳайси як ид, балки ба мисли як нишонаи фарҳангу тамаддун мебошад.

        

Наврӯзи давраи Истиқлол бар шукӯҳу ҷалоли худ боз як нерӯи хосе зам намуд, ки Наврӯз хусусиятҳои деринаашро бо пазироии рӯҳияи замони нав созгор карда, имрӯз он мавриди эътирофи ҷаҳониён қарор гирифтааст.

           

Дар Тоҷикистони соҳибистиқлол Наврӯз ба ҷашну сурури умумимиллӣ табдил ёфта, сол аз сол шукӯҳу ҷалоли бештар мегирад. Миллати тоҷик ҷашни Наврӯзро дар тӯли садсолаҳо ба монанди забони модарӣ ҳифз намуда, дар замони навин онро ҷузъи таркибии ҳуввияти миллӣ ва мояи сарбаландии маънавии худ медонанд.

        

Ба андешаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон «Шояд дар олам мисли Наврӯз кам ҷашне вуҷуд дошта бошад, ки русуми дилчасп ва суннатҳои зиндагисози онро миллату халқҳои дигари олам чун дастоварди беназири фарҳангӣ пазируфта, бо ҳамин номи зебои тоҷикӣ таҷлил намоянд. Наврӯз асолатан ибтидои корҳои наҷибу азму иродаи тоза, ҷашни парвариши рӯҳ ва афкори солим, пиндору кирдору рафтори нек аст».

        

Наврӯз ҳамчун як рукни худшиносии миллӣ, василаи муҳими пайванди наслҳо, робитаи гузаштаю имрӯза, эҳёи анъанаҳои зебоипарастӣ, рамзи дӯстию рафоқат ва ба зиндагии хушу хуррам расидан мебошад.

        

Наврӯз нишонаи олии хубию покӣ, дӯстию ҳамдилӣ ва иди сафову эҳёи табиат буда, ин иди аҷдодони гузаштаи мо мебошад, ки ба мо ҳамчун мерос боқӣ монда, арҷгузории ин ҷашни миллӣ арҷгузорӣ ба расму русуми гузашта мебошад.

        

Ҷашни Наврӯз чун бунёди табиати сарсабзу хуррам аст, инчунин қувваи тоза гирифтани орзуҳои ниҳонии инсонҳо буда, омадани он шукуфоиву сарсабзӣ ва эҳё гардидани боз як соли навин асту инсонро мебояд, то онро бо тамоми вуҷуд пешвоз гирад ва баҳри амалӣ намудани марому мақсудҳои накӯву созандааш ҷаҳду талош намояд.

        

Ва чунин гиромидошти Наврӯзи тоҷикон бояд имрӯзу фардоҳо мояи ифтихори ҳар яки мо бошад.

        

Аз ин фурсати басо муносиб истифода бурда бо фарорасии рӯзҳои баҳорӣ - ҷашни пуршукӯҳи Наврӯзи ҷаҳонӣ тамоми мардуми шарифи Тоҷикистонро табрик гуфта, ба онҳо саломатӣ, рӯзгори осуда, саршор аз нишоту сарсабзиҳо ва дар корҳои ҳамарӯзаашон пешравиҳои назаррасро орзу дорем.

 

Маркази матбуот Агентӣ.

Чоп намудан E-mail

Суханҳои ҳикматомӯзи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар васфи занон ва бонувон

Модар офарандаи ҳаёт, пайвандгари наслҳо, сарчашмаи меҳру муҳаббат ва нерубахши рӯҳу ҷон мебошад. Маҳз ба ҳамин хотир, мардуми тоҷик ва умуман, аҳли башар ба ин тимсоли беҳамтову ҷовидона арҷ мегузоранд, бузургии ӯро ситоиш менамоянд ва дар наздаш ҳамеша сари таъзим фуруд меоранд. Мо низ бо ҳамин сабаб ҷашни фархундаи Рӯзи Модарро бо фарорасии баҳор ва Соли нави аҷдодӣ мутобиқ карда, ин ду рамзи некиву саодатро пайи ҳам таҷлил менамоем. Зеро меҳру муҳаббат ва файзу сафои модарон бо айёми эҳё шудани табиат таҷассумгари идомаи ҳаёт ва фардои нек мебошанд.

 

Беҳуда нест, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми суханрониҳои худ нақши «зани тоҷик» ва «модар»-ро дар ташаккулёбии миллат ва халқи тоҷик бисёр муҳим арзёбӣ намуда, дӯст доштан, эҳтиром кардан, ба қадри ранҷу заҳмат ва меҳру муҳаббати модар расиданро ҳамчун қарзи инсонии ҳар як фарзанди миллат донистаанд.

 

Аз ин рӯ, дар арафи таҷлили «Рӯзи модар» дар мақолаи зикршуда иқтибос аз суханрониҳои роҳбари давлат бахшида ба нақши зан ва модарро манзури Шумо мегардонем: 

 

«Агар нури офтоб ҷаҳонро файзу хуррамӣ бахшад, пас Зан – Модар бо меҳру муҳаббат ва раҳму шафқати хеш сарчашмаи зиндагӣ ва гармии ҳар як хонавода аст. Дар ситоиши Зан – Модар то имрӯз ҳазорон асари саршор аз меҳру муҳаббат эҷод гардида, симои зани тоҷик ҳанӯз дар аввалин китобҳои мардуми куҳанбунёди мо ҳамчун фарди озоданажоду озодихоҳ, зебову зебоипараст, донишманду фарҳангдӯст, диловару гурдофарид, ватандору ватанпараст ва ҳунарманду кадбону тасвир ёфтааст».

 

«Мо ҷашни бонувонро махсус Рӯзи Модар ном ниҳодем, то ки эҳтироми амиқу арҷгузории хосаи худро ба бузургиву зебоӣ ва азамату олиҳимматии модарони поксиришту офарандагони ҳаёти инсонӣ собит созем. Зеро аслу ҷавҳари Рӯзи Модарро муҳаббату самимият, покиву садоқат ва ҳурмату эҳтироми беандоза нисбат ба Зан – Модар ташкил медиҳанд».

 

«Нақш ва мақоми зан дар ҳамаи давру замонҳо дар ҳаёти ҷомеаи башарӣ ҳамчун офарандаи ҳаёт, пайвандгари наслҳо ва низомбахши рӯзгор ниҳоят бузург аст. Гузашта аз ин, Зан-Модар мураббии аҳли башар ва нахустустоди инсон мебошад».

 

«Пос доштани иззату эҳтироми модар ва арҷ гузоштан ба мақому манзалати ӯ қарзи муқаддаси ҳар як инсон буда, подоши заҳмату бедорхобиҳои модар фақат аъмоли писандида, рафтори шоиста ва фазилатҳои неки ҳар як фарди солимфикр ва бонангу номус аст».

 

«Модарон сарчашмаи ҷовидонаи ҳаёт ва офарандаи хушбахтӣ ва нуру зиёи зиндагӣ ҳастанд. Зан – Модар масдари наслҳо ва меҳвари ҳар як оила аст».

 

«Занону модарони тоҷик тараннумгари зебоӣ, нигаҳдорандаи меҳру муҳаббат ва идомабахши ойинҳои неки гузаштагон буда, дар замири фарзандон меҳри Ватан, падару модар, эҳтироми калонсолон ва арҷ гузоштан ба инсониятро ҷой медиҳанд ва чун боғбони насли одамӣ онҳоро парвариш менамоянд».

 

«Рӯзи Модар муборактарин рӯз аст ва хизмати фарзанд дар қиёси ранҷу заҳматҳои модар фақат қатрае аз баҳрро мемонад. Дар сатҳи давлатӣ ва бо тантанаву шукӯҳи хоса ҷашн гирифтани Рӯзи Модар нишонаи эътибору эҳтироми зиёди давлат ва Ҳукумати кишвар нисбат ба модарону занон мебошад, зеро нақши занону модарон дар ободии хонадон, тарбия кардану ба воя расонидани фарзандон, ба онҳо омӯзонидани забони модарӣ, одобу маънавиёт, парвариши эҳсоси баланди худшиносиву худогоҳӣ, ҳисси миллӣ ва ифтихори ватандорӣ беназир аст».

 

«Зан – Модар муҷассамаи гӯёи зиндагӣ ва ширинтарин лафз дар забони одамӣ мебошад».

 

«Занону модарони тоҷик ҳамсафу ҳамқадами замон буда, рисолати модариву қарзи шаҳрвандии худро дар густаришу такмил додани арзишҳои наҷибу волои инсонӣ, бахусус дар рӯҳияи баланди ватанпарастӣ тарбия намудани фарзандон, талқини андеша ва ҳувияти миллӣ, таҳкими худогоҳиву худшиносӣ ва ватандориву ватандӯстӣ бо камоли масъулият адо менамоянд ва сазовори эҳтироми аҳли ҷомеа мебошанд».

 

«Меҳри модари мушфиқу ғамхор барои ҳар як фарзанд аз оғӯши гаҳвора ва айёми тифлӣ оғоз ёфта, ӯро то лаҳзаҳои вопасини умр раҳнамоӣ мекунад ва мадору қувват медиҳад. Яъне бӯйи биҳиштии модар ва лаззати шири поку сафедаш аз машоми фарзанд ҳаргиз зудуда намегарданд.

 

Мо умед дорем, ки занону модарони арҷманди мо рисолати муҳими иҷтимоии худро, чун ҳарвақта, амиқ дарк карда, барои ташкили оилаи солим, тарбияи фарзандони солеҳу хушахлоқ, соҳибмаърифату донишманд ва ташаккули ҷомеаи ободу озод ҳиссаи арзишманди худро мегузоранд».

 

 

«Дар тамоми таърихи тӯлонии миллати тоҷик низ рисолати офарандагиву тарбиятгарӣ, рӯҳи озоду иродаи қавӣ, афкори наҷибонаю одоби ҳамида ва муҳаббату садоқати бепоёни Зан – Модар дар осори бузургони гузаштаву муосири тоҷик ситоиш гардидааст.

 

Умед дорам, ки ҳар як фарди бонангу номуси Ватан дар тарғиби арзишҳои муқаддаси оиладорӣ ва баланд бардоштани фарҳанги хонаводагӣ саҳми муносиб мегузорад ва ба ин восита, мақоми Зан – Модарро, ки нуру зиёи ҳаёт ва асоси бахту нишоти зиндагӣ мебошад, боз ҳам баланд мебардорад».

 

«Модар гаҳвораву оламро бо ҳам мепайвандад, рисолати пурзаҳмати парвариши наслҳоро ба дӯш кашида, бо сиришту замири покаш барои ҳастии фарзанд, ободии хонадон ва осоиши ҷомеа талош менамояд. Баробари ин, дар сари гаҳвораи тифлаш шабзиндадорӣ карда, камолоти ӯро интизор мешавад ва тамоми ҳастиашро ба парвариши ҷигарбандаш сарф намуда, аз роҳи сидқ мададгораш мегардад. Ин рисолати бузурги инсонӣ мақому мартабаи модарро боз ҳам муқаддасу беназир гардонидааст».

 

«Дили тавонои модар муҳаббатро мепарварад, рӯҳафтодаву дилшикастагонро умед мебахшад, ба ҳар кадоми мо боли парвоз ва неруи зиндагӣ ато мекунад».

 

«Ба қадри шири поки модар нарасидан, заҳмати бедорхобиҳои ӯро фаромӯш кардан, ба падару модар ситам кардан ва дар пириву дармондагӣ ба қадри ранҷу азоби онҳо нарасидан бузургтарин гуноҳ аст».

 

«Модар арзандаи ҳама гуна эҳтиром, қадршиносӣ ва дӯстдорӣ мебошад, зеро ӯ меҳрубонтарин инсон барои ҳар як шахс буда, фарзанди худро бузургворона ва бо дилсӯзиву бахшоиш ҳамеша дастгиру пуштибон аст, ба хотири роҳату осоиши фарзандаш шабу рӯз заҳмат мекашад ва намегузорад, ки нури чашмони ӯ ба ранҷу озоре гирифтор гардад, бо ҷон мекӯшад, ки ӯ бардаму солим ба камол расад, соҳиби илму маърифат шавад, касбу ҳунар омӯзад ва дар оянда барои ҷомеа хизмати сазовору шоиста анҷом диҳад».

 

«Истиқлолияти давлатӣ ҷиҳати таъмини мавқеи устувори Зан – Модар дар ҷомеа ҳамаи имкониятҳоро фароҳам овард ва занони қавииродаву боҷасорати моро ба арсаи васеи сиёсат ворид намуд».

 

«Зан – Модар ба мисли баҳор пурнакҳату муаттар, сабзу хуррам ва шодобу шукуфо буда, бо оғози фасли баҳор ва арафаи соли нави аҷдодӣ, яъне ҷашни Наврӯз, тавъам омадани Рӯзи Модар дар кишвари зебову офтобии мо рамзи нек аст. Яъне соли нави мо бо арҷ гузоштан ба мақому манзалат, қадру қимат ва ҳурмату эҳтироми модарону занони иззатманду меҳрубони мо шуруъ мешавад».

 

«Худованд ба Зан – Модар қудрате ато намудааст, ки офарандаи зиндагӣ ва чароғи ҳар хонадон бошад. Пайғамбари ислом биҳиштро зери қадамҳои модарон гузошта, меҳри саршор ва муҳаббати гарми модарро бо файзу раҳмати Худованд баробар донистааст.

Мо вуҷуди муқаддаси модарро аз аввалин лаҳзаҳои ҳаёт то дами вопасин фаромӯш намекунем ва ӯ ҳангоми шодиву нишот ва ғаму андӯҳи зиндагӣ ҳамеша ҳамроҳи мост. Тарбияи ибтидоӣ, ки марҳалаи аз ҳама муҳими умри инсонӣ мебошад, маҳз ба заҳмати модар ва муҳаббати ӯ вобаста аст».

 

«Сатҳи маърифати ҷомеа ва нуфузу эътибори он аз рӯйи муносибат ба зан, ба модар муайян карда мешавад, аз рӯйи он арзёбӣ мегардад, ки занон то чӣ андоза соҳибмаърифату соҳибкасбанд ва то чӣ андоза дар ҳаёти ҷомеа фаъол мебошанд».

 

«Имрӯз зани тоҷик на танҳо модари мушфиқу меҳрубон ва ғамхори ҳамешагии оила аст, балки пеш аз ҳама, шахсият ва узви комилҳуқуқи ҷомеа, роҳбари кордон, ҷамоатчии фаъол ва фарди созандаю бунёдгари давлати соҳибистиқлоли демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявии мост.

Занону модарони тоҷик дар баробари ба дунё овардану тарбия кардани фарзанд бо поктинативу инсондӯстӣ, нексириштиву фарҳангпарварӣ ва созандагиву заҳматнописандӣ дар амри хайри ободонии сарзамини аҷдодиямон саҳми шоиста доранд».

 

«Нақши модар махсусан дар тарбия, омӯхтани забон, таъриху фарҳанг, донишҳои муосир ва умуман, камолоти маънавию ахлоқии фарзанд барҷаста ва ҳатто муайянкунанда мебошад.

 

Мо бо ифтихор ва такрор ба такрор мегӯем, ки модари тоҷик ҳазорҳо фарзандони бонангу бономус, паҳлавону ҷасур, хирадманду фарзона ва фидокору номбардори миллатро ба дунё оварда, дар домани муҳаббати худ тарбия карда, ба камол расонидааст ва онҳоро дар роҳи хайри хизмат ба инсоният дуо додааст».

 

«Нақши занони бофарҳангу соҳибмаърифат дар ташвиқу тарғиби пойдории оила ва ҷомеаи солим, инчунин иштироки онҳо дар таҳия ва амалӣ сохтани барномаҳои рушди иқтисодиву иҷтимоии кишвар назаррас мебошад. Аз ин рӯ, сол то сол шумораи занон дар низоми хизмати давлатӣ меафзояд».

 

«Бузургии Зан – Модар, пеш аз ҳама, дар он таҷассум меёбад, ки ӯ чароғи хонадон, идомадиҳандаи насл, тарбиякунанда ва бакамолрасонандаи фарзанд, инчунин нигоҳдорандаи забон, таърих ва фарҳанги миллӣ мебошад».

 

«Бузургии Зан – Модар дар хислати ӯ таҷассум меёбад. Агар чунин намебуд, дар китоби муқаддаси Қуръони маҷид яке аз сураҳои калонтарин, яъне Нисо, ки саросар дар бораи зан ва ҳуқуқҳои ӯ оят омадааст, нозил намешуд».

 

 «Зиндагӣ аз модар сарчашма мегирад. Ба таъбири дигар, Зан – Модар олиҳаи зебоӣ, манбаи меҳру муҳаббат ва раҳму шафқат буда, ҷаҳонро бо озодагиву нафосат ва назокату малоҳати худ рӯҳи тоза мебахшад».

 

«Яке аз омилҳои асосии ташаккули шахсияти кӯдак мавқеи тарбиявии падару модар мебошад, ки тарзи умумии тарбияро муайян менамояд. Роҳи асосии таъсиррасонии калонсолон ба ташаккули шахсияти кӯдак ба онҳо омӯзондани меъёрҳои ахлоқист. Рафтору муносибатҳои калонсолон метавонанд барои кӯдак чун намуна хизмат кунанд».

 

«Дар ситоиши Зан – Модар волотарин суханҳо гуфта шудаанд. Симои зани зебопарасту озоданажод, диловару мубориз, бо нангу бономус, далеру шуҷоъ, ватандӯсту ватанпараст, озодихоҳу адолатпарвар ва кадбонуву ҳунарманди тоҷик ҳанӯз се ҳазор сол қабл дар матнҳои суғдиву паҳлавӣ ба таври барҷаста тасвир ёфтааст».

 

«Мо ҳама бояд хуб эҳсос ва дарк намоем, ки ободии Ватан аз ободии ҳар як хонадону ҳар як оила ва ҳар як манзили истиқоматӣ ибтидо мегирад. Ободии хонадон ба солимии ҷисму рӯҳ, дунёи маънавӣ, маърифат, ҳунари кадбонугӣ, ҳавсала ва завқи бадеии Зан – Модар вобаста аст».

           

«Дар замони соҳибистиқлолӣ бонувони кишвар баробари мардон номуси ватандорӣ, ватандӯстиро бар дӯши худ гирифта, дар тамоми соҳаҳои мухталифи ҳаёти ҷомеа ва давлат кору фаъолият карда, бо ташаббусҳои созандаву бунёдкории хеш дар Тоҷикистони азизамон саҳм гузоштаанд. Истиқлоли давлатӣ барои мавқеи устувори зан-модар дар ҷомеа тамоми имкониятҳоро фароҳам овард ва занони қавииродаву сулҳхоҳи моро ба арсаи васеи роҳи сиёсат ворид намуд. Дар баробари ин, мавқеву манзалати занонро дар рушди иқтисодиёт, сиёсат ва фарҳанги мамлакат таҳким бахшида, барои истифодаи неруи ватандорию ватанхоҳӣ ва бунёдкорию гулгулшукуфии Тоҷикистони азизамон заминаи устувор гузошт».

 

Дар арафи Рӯзи модарон, кулли занону бонувони кишварро бо ин ҷашни фархунда самимона муборакбод гуфта, барояшон хушбахтиву бурдборӣ, саломативу хонаободӣ, иқболи накӯ ва толеъи баландро хоҳонем.

 

Рӯзи Модарон муборак бошад!

 

Маркази матбуоти Агентӣ.

 

Чоп намудан E-mail

Артиши миллӣ сипари боэътимоди давлат!

9-уми сентябри соли 1991 муҳимтарин воқеаи таърихии сарнавиштсози миллати тоҷик дар замони навин ба вуҷуд омад. Дар ин рӯз Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон гардид. Ин ҳодисаи фараҳбахш расман Рӯзи Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардид ва таи 32 сол ин санаи муборак барои миллати тоҷик ҷашни муқаддас ба ҳисоб меравад.

 

Маҳз Истиқлол имкон фароҳам овард, ки пойдевори давлатдории воқеӣ ва сиёсати миллии кишвар гузошта шавад. Истиқлоли воқеӣ кафили мустақилияти давлат ва ҷилои рамзҳои давлатӣ - Парчам, Нишон ва Суруди миллӣ гардид. Маҳз Истиқлол имкон ба миён овард, ки кишвари азизи мо барои ҳимояи дастоварди бузурги худ дар шакли давлати милливу дунявӣ Артиши миллӣ ва неруҳои мусаллаҳ дошта бошад.

 

Баъди эълони Истиқлоли давлатӣ моҳи ноябри соли 1992 Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба арсаи сиёсат шахсиятеро баровард, ки дастовардҳои минбаъдаи кишвар ба номи ӯ иртиботи ҳамаҷониба доранд. Аз рӯзи Сарвари давлат интихоб гардидани фарзанди барӯманди халқ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми самтҳои ҳокимият асосҳои сохтори конститутсионӣ, рукнҳои тозаи идоракунии давлат, меъёрҳои муассири ҳаёти иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар роиҷ гардида, пули миллӣ ба муомилот баромад ва шиносномаи миллӣ дар арсаи ҷаҳонӣ эътироф гардид. Бо талошу заҳматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар кишвари мо яке аз рукнҳои асосии давлатдории мустақил - Артиши миллӣ таъсис дода шуда, марзу буми Ватан ва сарҳади давлатамон таҳти муҳофизату назорати доимӣ қарор гирифт.

 

Артиши миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шароите ташкил гардид, ки раванди тезутундшавии  вазъи сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоии кишвар ноором буда, норасоии  низомиёни касбӣ дар кишвар эҳсос мегардид. Бо барҳам хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ кишварро вазъи печидаи ҳарбиву сиёсӣ ва муноқишаҳои дохилӣ фаро гирифт. Дар чунин шароит Тоҷикистони тозаистиқлол ба таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳи худ шурӯъ намуд, гарчи барои бунёди он заминаи мувофиқи моддиву техникӣ вуҷуд надошт, таҷҳизот ва техникаи ҳарбӣ, ки дар давраи Шӯравӣ мавҷуд буд, бо ғаразу тамаъ аз кишвар бароварда шуда буд. Амалан, ташкили Артиши миллии мо дар заминаи заиф, тақрибан аз  сифр оғоз гардид.

 

Дар таърихи 18-уми декабри соли 1992 аз ҷониби Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон қарори Ҳукумат «Дар бораи таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон» ба имзо расида, он дар заминаи «Фронти халқӣ» ва қувваҳое, ки Ҳукумати конститутсиониро ҷонибдорӣ мекарданд, таъсис дода шуд. Ҳамин тариқ, 23-юми феврали соли 1993 дар пойтахти кишвар шаҳри Душанбе, бори нахуст паради ҳарбӣ баргузор гардид, ки он рӯз расман санаи таъсисёбии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон карда шуд. Ҳукумати кишвар бо вуҷуди мушкилоти зиёди иқтисодиву молиявӣ ҳанӯз аз марҳилаҳои аввали таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳ ба таҷдиду азнавсозии инфрасохтор ва таъсиси ҷузъу томҳои махсусгардонидашуда эътибори хоса дода, дар баробари таъминоти онҳо бо техникаву таҷҳизоти муосир, ба омодасозии кадрҳои баландихтисоси низомӣ шурӯъ намуд.

 

Ба шарофати Истиқлол ва Артиши миллии устувор кишвари мо ба дастовардҳои назарраси сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангӣ ноил шуд. Вале мо дар марҳилаи мураккабу ҳассоси ҷаҳони имрӯза ҳоло ҳам ба иттиҳоду ҳамрайъӣ, ваҳдати миллӣ, маърифату зиракии сиёсӣ, худшиносиву худогоҳӣ ва эҳсоси баланди ватандӯстиву ватандорӣ ниёз дорем.  Президенти кишвар, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин бора чунин иброз намудаанд: «Солҳои охир дар ҷаҳон як силсила тамоюлоти хатарнок, аз қабили таҳдиди терроризми байналмилалӣ, экстремизм, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир, қочоқи силоҳ ва фаъолияти гурӯҳҳои ҷинояткори трансмиллӣ қувват мегиранд, ки инҳо метавонанд ба оромиву суботи минтақа ва амнияти давлатии кишварҳои алоҳида таъсири ногувор расонанд. Аз ин рӯ, мову шумо бояд якҷоя хатари вусъатёбии ин амалҳои номатлубро пешгирӣ намоем, барои бақои тақдири миллат, таъмини ваҳдати миллӣ ва амнияти давлат, пойдории сулҳу субот ва оромии ҷомеа тадбирҳои мушаххас андешем. Мо сиёсати пойдории сулҳу субот, ризоияти ҷомеа ва ваҳдати миллиро, ки давлати тоҷикро аз нобудшавию миллатро аз парокандагӣ наҷот бахшид, яке аз дастовардҳои бузурги даврони истиқлолият мешуморем».

 

Ҳайати шахсии Қувваҳои Мусаллаҳ дар солҳои душвори даргириҳои шаҳрвандӣ (1992 - 1997) ва шиддат вазъи минтақаву ҷаҳон садоқати хешро ба Ватан нишон дода, дар роҳи ба эътидол овардани вазъият, таъмини сулҳу субот ва маҳви гурӯҳҳои экстремистиву террористӣ вазифаи фарзандиву шаҳрвандии худро ба таври шоиста адо карданд. Дар ин давра Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аз се навъи асосӣ - Қӯшунҳои хушкигард, Қувваҳои ҳарбӣ-ҳавоӣ ва Қӯшунҳои мудофиаи зидди ҳавоӣ иборат буд, барои пешгирии фоҷиаи миллӣ дар шакли ҷанги шаҳрвандӣ нақши созандаро анҷом дод. Ба ғайр аз ҷузъу томҳои тобеи Қувваҳои Мусаллаҳ, ҳамзамон дар тобеияти Вазорати мудофиа қисму воҳидҳои низомии алоҳида низ фаъолият менамоянд. Аз ҷумлаи онҳо, Донишкадаи ҳарбӣ, Полки комендантӣ, қисмҳои ҳарбии таъминотӣ ва дигар ниҳодҳои ҳарбӣ мебошанд, ки аз солҳои аввали ташкилёбии Артиши миллии Тоҷикистон таъсис ёфта, вобаста ба иҷрои вазифаҳои муҳими соҳавӣ корҳои зиёдеро амалӣ месозанд. Дар натиҷаи ислоҳоти низомӣ дар Артиши миллии Тоҷикистон, ки аз рӯзҳои бунёди Қувваҳои Мусаллаҳ оғоз гардида, он ҳанӯз идома дорад, дигаргуниҳои зиёд ба сомон расонида шуданд, ки ҳама ба мустаҳкам гардидани Артиши миллӣ ва қудрати ҳимоявии давлату кишвар равона гардидаанд.

 

Тибқи стратегияи низомӣ дар Қувваҳои Мусаллаҳ дар дохили кишвар маҷмӯи машқҳои муштараки зиддитеррористӣ, машқҳои васеи амалиётӣ-тактикӣ, машғулиятҳои омодагӣ ба сафарбарӣ, ҷамъомади мудофиаи ҳудудӣ бо ҷалби сарварони вилоятҳо, шаҳру ноҳияҳои мамлакат, шаҳрвандони ҷумҳурӣ ва дигар сохторҳои қудратӣ дар ҳама гарнизонҳо ташкил ва гузаронида мешаванд. Дар мубориза бар зидди терроризми байналмилалӣ, пешгирӣ ва паҳншавии экстремизм ва сайқал додани маҳорату малакаи ҷангии ҳайати шахсӣ баҳри танзими фаъолияти ҳамҷоя бо сохторҳои ҳарбии кишварҳои минтақа ва ҷаҳон чӣ дар ҳудуди Тоҷикистон ва чӣ берун аз он дар доираи созмонҳои бонуфузи ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳар сол машқҳои васеи муштараки ҳарбӣ гузаронида мешаванд.

 

Ин ҳама иқдомҳо гувоҳӣ аз он медиҳанд, ки таҳти роҳбарии Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳи мамлакат, Асосгузори  сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кишвари мо дар робита бо давлатҳои мутамаддин ва қудратманди минтақа ва ҷаҳон қарор дорад ва бо Артиши миллии салоҳиятманди хеш дар кори мубориза бо ифротгароӣ ва терроризм саҳми арзандаву муҳиму назарраси худро мегузорад.

 

Асосгузори  сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон чунин таъкид мекунанд: «Вазъи имрӯзаи сайёра моро водор месозад, ки на аз зиддияти мафкураҳо, бархӯрди манфиатҳо ва ихтилофи тамаддунҳо, балки аз робитаҳои дӯстона, ҳамзистии мусолиматомез ва гуфтугӯи тамаддунҳо ҳарф занем. Мо вазифадорем, ки ҳама гуна амалҳои ба зиндагии осоиштаи башарият таҳдидкунандаро маҳкум ва пешгирӣ карда, талошҳои созанда, дастовардҳои фарҳанг ва дину оинҳои халқу миллатҳои гуногунро ҳамчун ҷузъҳои таркиби тамаддуни башарӣ эътироф намоем ва ба онҳо эҳтиром гузорем. Ҷумҳурии Тоҷикистон чун узви комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ табиист, ки аз равандҳои ҷаҳонишавӣ берун буда наметавонад. Муносибатҳои мо ба кишварҳо ва минтақаҳои гуногуни олам торафт вусъат ёфта, мо ҳарчи бештар вориди муносибатҳои сиёсиву иқтисодӣ ва фарҳангиву гуманитарии байналмилалӣ мегардем».

 

Табиист, ки дар рушди чунин муносибатҳо кишвари мо ба Артиши миллии неруманду ҷавобгӯи талаботи замон ниёзманд аст ва сиёсати оқилонаи ҳукумати ҷумҳурӣ дар ин самт низ барои бештар сохтани қудрати Қувваҳои Мусаллаҳ ба хотири таъмини амнияти дохилӣ ва ҳифзи марзу буми миллӣ равона гардидааст. Президенти муҳтарами кишвар нақши Истиқлолро дар рушди Қувваҳои Мусаллаҳи мамлакат муайян ва таъкид карда, борҳо аз минбарҳои баланд тавзеҳ додаанд, ки дар шароити ниҳоят ҳассоси минтақа ва ҷаҳони имрӯза ҳифзи амнияти халқи тоҷик ва давлати тоҷикон, фазои ороми сиёсиву ҷамъиятӣ кишвар дорои аҳамияти аввалиндараҷа ва сарнавиштсоз аст ва кишвари мо барои ҳимояи Ватан, истиқлолу озодӣ, сулҳу оромӣ ва осоиши ҷомеа аз тамоми имкониятҳо истифода хоҳад бурд.

 

Бо тадбирҳои пайвастаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон марҳила ба марҳила устувору қавитар гардида, бо техникаву таҷҳизоти муосир таъмин шуданд ва ба неруи пурқудрати дорои ҷузъу томҳои замонавӣ табдил ёфтанд. Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон бо иродаву азми қавӣ ҳамаи мушкилиҳову маҳрумиятҳои мавҷударо бартараф карда, мунтазам ташаккул ёфтаву муҷаҳҳазу мусаллаҳ гардидаанд.  

 

Имрӯз Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун ниҳоди ҷангдидаву боҷасорат, ватандӯст босадоқат неруи қудратманди ҳифзи мамлакат гардидааст. Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар паҳлӯи дигар арзишҳои миллӣ яке аз муқаддасоти муҳими давлат – рукни умдаи давлатдории миллӣ дониста мешавад.

 

Дар ин радиф ба ифтихори Рӯзи Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон фарзандони содиқу далери кишвар – муҳофизони содиқи Ватанро самимона табрик менамоем!

 

Маркази матбуоти Агентӣ.

 

Чоп намудан E-mail

10 январ - «Рӯзи кормандони мақомоти назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсия»

Боиси ифтихору сарфарозист, ки таъсисёбӣ ва ташакули мақомоти назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун сохтори давлатӣ натиҷаи соҳибистиқлолии кишвари азизамон ва пештар аз ҳама, ташаббуси бевоситаи хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон маҳсуб меёбад.

 

Соли 2006 баъди аз ҷониби Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардидани Конвенсияи Созмони Милали Муттаҳид зидди коррупсия Ҷумҳурии Тоҷикистон уҳдадор гардид, ки қонунгузории худро ба Конвенсияи мазкур мутобиқ намуда, мақомоти махсусгардонидашудаи мубориза бо коррупсияро таъсис диҳад.

 

Бо мақсади иҷрои уҳдадориҳои байналмилалӣ ва ислоҳоти идораи давлатӣ, ташаккули низоми шаффофи фаъолияти мақомоти идоракунӣ, сарфа ва истифодаи самараноки маблағҳои буҷетӣ ва таъмини рушди устувори иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 10 январи соли 2007, №143 Политсияи андоз ва Кумитаи назорати давлатии молиявии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки то ин замон ҳамчун мақомотҳои муборизабаранда бо коррупсия амал менамуданд, барҳам дода шуда, мақомоти махсусгардонидашудаи мубориза бар зидди коррупсия - Агентии назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсис дода шуд.

 

Ҷиҳати ба танзим даровардани фаъолияти Агентӣ ва мансубияти ҷиноятҳои дорои хусусияти коррупсионидошта 20 марти соли 2008 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи Агентии назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон» ва дигар санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ қабул гардида, ба як қатор санадҳои қонунгузории соҳавӣ бо мақсади мутобиқ гардонидани онҳо ба санадҳои меъёрии ҳуқуқии соҳаи муқовимат ба коррупсия тағйиру иловаҳои дахлдор ворид карда шуданд.

 

Таъсиси Агентӣ  аз дастовардҳои муҳими Ҷумҳурии Тоҷикистон дар самти муқовимат бо коррупсия ба шумор рафта, фаъолияти пурсамари он ҳамчун мақомоти ҳифзи ҳуқуқ аз заҳмату талошҳои шабонарӯзии кормандон вобастагии калон дорад.

 

Таърихи таъсис ва ташаккулёбии мақомотӣ Агентӣ нишон медиҳад, ки ҷиҳати фаъолияти самаранокии ин мақомоти ҷавон, мустаҳкам намудани пояҳои ташкилию ҳуқуқӣ ва таъминотии он аз ҷониби Ҳукумати мамлакат, хусусан Президенти кишвар, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста ғамхориҳои зиёд зоҳир карда мешавад.

 

Дар воқеъ самаранокии муқовимат ба коррупсия аз иштироки фаъоли тамоми шохаҳои ҳокимиятӣ давлатӣ ва ҷомеаи шаҳрвандӣ дар раванди амалигардонии он вобастагии зич дорад. Муқовимат ба коррупсия кори дастаҷамъона буда, дар он мақомоти давлатӣ дар ҳамбастагӣ бо ҷомеаи шаҳрвандӣ ва бо иштироки ҳар як фарди ҷомеа метавонад натиҷаҳои дилхоҳро ба даст оварад ва болоравии коррупсияро коҳиш диҳад.

 

Дар ин раванд вазифаи ҳамаи субъектҳои бевосита ба коррупсия муқовиматкунанда муҳимму мураккаб буда, он ба ҳифзу ҳимояи ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, манфиатҳои давлату ҷамъият, ташкилоту идораҳо, таъмини қонуният, ошкор ва пешгирӣ намудани кирдорҳои коррупсионӣ равона гардидааст ва дар навбати худ аз кормандони соҳа донишу малакаи касбӣ, масъулияти баланд ва поквиҷдонию ватандӯстиро тақозо менамояд.

 

Қобили қайд аст, ки кормандони мақомоти назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, бояд ҷиҳати ҳифзи манфиатҳои иқтисодии давлат, таъмини ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, тақвияти муқовимати дастаҷамъона бо омилу кирдорҳои коррупсионӣ саҳмгузор бошанд.  

 

Имрӯз Ҷумҳурии Тоҷикистон дар натиҷаи тақвияти сиёсати зиддикоррупсионӣ ва фароҳам овардани заминаҳои мусоид барои муқовимати самаранок ба ин зуҳуроти номатлуб муваффақиятҳои зиёд ба даст овардааст.

 

Боварии комил дорем, ки чораҳои зиддикоррупсионие, ки имрӯз татбиқ мегарданд, марҳила ба марҳила барои паст кардани шиддати коррупсия кӯмак расонида, инчунин барои баланд бардоштани маърифати ҳуқуқии шаҳрвандон ва ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ ҷиҳати муқовимат бо ин падидаи манфур шароити мусоид фароҳам меоварад ва тафаккури мардумро нисбат ба ин зуҳуроти номатлуб ба куллӣ тағйир медиҳад.

 

Дар охир ҳамаи кормандони соҳаро бо иди касбӣ - «Рӯзи кормандони мақомоти назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсия» табрику шодбош гуфта, бар ҳар яки онҳо саломатӣ ва ҷиҳати иҷрои содиқонаи вазифаҳои хизматӣ  муваффақиятҳои боз ҳам бештарро орзумандем.

 

Маркази матбуоти Агентӣ

Чоп намудан E-mail